Powstaniec Bonifacy Bielicki zginął w Ostrowi. Jego losy zostały opisane w Naszych Korzeniach - roczniku Muzeum Mazowieckiego w Płocku

W Ostrowi upamiętnia się co roku tamten czas i tamtejszych bohaterów, ale o tym powstańcu i jego egzekucji nie zawsze się chyba pamięta - dlatego przywołanie jego ofiary życia, jego sylwetki oraz pochodzenia wydaje się być w tą rocznicę - na czasie

- napisał do nas Janusz Bielicki - krewny z rodziny Bonifacego Bielickiego i autor publikacji w Naszych Korzeniach.

Bonifacy Bielicki urodził się w Warszawie 16 kwietnia 1842 roku. Jego rodzice: Kacper i Gertruda (z Miklewskich) pochodzili ze stanu szlacheckiego. Kacper Bielicki w czasach Księstwa Warszawskiego był porucznikiem artylerii Wojsk Polskich, później pracował jako urzędnik ministerialny i wojskowy. Dziadek Bonifacego, Michał Bielicki w czasach I Rzeczypospolitej był chorążym w Regimencie Dragonii Buławy Wielkiej Koronnej, a potem w 2. Pułku Przedniej Straży Buławy Wielkiej Koronnej.

Bonifacy stracił rodziców będąc nastolatkiem. Mając zaledwie 17 lat trafił do wojska do 6. Lipawskiego Pułku Piechoty Księcia Karola Pruskiego (stacjonującego na dzisiejszej Łotwie), wkrótce został podoficerem. Gdy w styczniu 1863 roku wybuchło powstanie, jego pułk przemieszczono do Białegostoku i wprowadzono do walki. W kwietniu grupa oficerów i podoficerów z tego pułku zawiązała spisek i przystąpiła do powstania.

Bonifacy Bielicki mógł być wtedy wśród spiskowców. Przystąpili oni do oddziałów Walerego Wróblewskiego oraz Władysława Cichorskiego ps. "Zameczek" i walczyli w ich szeregach w wielu bitwach na terenie Puszczy Knyszyńskiej. Potem część z nich przemieściła się wraz z powstańcami w kierunku Puszczy Białej, w tym w rejon Ostrowi Mazowieckiej - czytamy.

Bonifacy, po przystąpieniu do powstania walczył w kilku bitwach. Podczas jednej z nich jego oddział został rozbity, a on pojmany i osadzony w areszcie. W chwili ujęcia używał nazwiska Józef Strobel, ale w trakcie śledztwa został rozpoznany. 20 czerwca 1864 wydano na niego wyrok śmierci. Poza dezercją zarzucono mu zagarniecie pułkowego powozu i rewolweru.

Fragment artykułu dotyczący egzekucji jest dostępny w galerii:

Jak czytamy dalej w artykule, 23 czerwca/5 lipca 1864 roku Bielicki został rozstrzelany w Ostrowi, przy dróżce nagoszewskiej. Prowadzony na egzekucję śpiewał pieśń "Kto się w opiekę odda Panu swemu", czyli Psalm 91 Jana Kochanowskiego. W miejscu kaźni postawiono drewniany krzyż pomalowany na czerwono. Później krzyż przeniesiono na rozwidlenie ulicy Warszawskiej i 63 Roku, a w 1889 roku drewniany krzyż został zastąpiony żelaznym.

Miejsce pochówku Bonifacego Bielickiego pozostaje nieznane, choć przypuszcza się, że mógł zostać pochowany w miejscu rozstrzelania, a więc obok "górki" przy rogatce różańskiej - przy północno-zachodniej granicy ogródka jordanowskiego.