Nasze życie w obliczu zagrożenia koronawirusem

Koronawirus - o niczym innym się dziś nie mówi. Śledzimy doniesienia ze świata, z kraju, z regionu. Na to wszystko, co się dzieje, patrzymy z niemałym przerażeniem. Zachowajmy spokój, stosujmy się do zaleceń - podkreślają „ci na górze”. Bez paniki - dodają.

Nie jest to łatwe, kiedy w sklepach wiele pustych półek, ulice są wyludnione, żeby dostać się do urzędu, lekarza, trzeba najpierw zadzwonić, bo drzwi zamknięte. To nie pretensja. Dobrze że zagrożenie nie zostało zbagatelizowane, dobrze że decyzje podejmowane są szybko, że dzieci są w domach, że można pracować zdalnie, że nie ma imprez... Dzięki temu w jakimś stopniu ograniczamy rozprzestrzenianie się groźnego wirusa.

Niestety, wszystko wskazuje, że czeka nas trudny czas. Światowa gospodarka mierzy się obecnie z tąpnięciem, którego nie było od czasu globalnego kryzysu finansowego w latach 2007-2009. W naszym kraju problemy notuje już branża rozrywkowa, turystyczna, transportowa... Lekko nie będzie w najbliższych tygodniach, miesiącach, a pewnie też latach.

- Wirus może zabierać z tego świata osoby słabsze od nas. Nie lekceważmy go. Bądźmy odpowiedzialni. Przez najbliższe dwa tygodnie pozostańmy w izolacji. To jedyna forma w jakiej społeczeństwo może pomóc w walce z wirusem - mówił minister zdrowia prof. Łukasz Szumowski. Weźmy sobie do serca te słowa. I bądźmy wrażliwi na drugiego człowieka. W tym trudnym dla wszystkich czasie powinniśmy pomagać sobie wzajemnie. Szczególnie seniorom, którzy często są samotni. Zróbmy im zakupy, bo do sklepu przecież będziemy zaglądać.

Kto z nas się spodziewał, że życie tak nagle stanie na głowie? Taki stan potrwa jeszcze. Jak długo? Kto to wie? Zamknięci w czterech ścianach możemy tylko obserwować sytuację. Z wiarą, że uda się koronawirusa powstrzymać.

Nie róbmy tylko jednego - nie rozsiewajmy plotek. Po co dodatkowy stres? Panika niczemu nie służy. I tak już jest ciężko...