Przasnysz to miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, nad rzeką Węgierką. Posiada połączenia drogowe z Warszawą, Olsztynem, Ostrołęką, Działdowem, Ciechanowem, Makowem Mazowieckim i Mławą. Przez Przasnysz przechodzą drogi: krajowa nr 57 i wojewódzkie nr 544 i nr 617.
Patronem miasta od 18 września 2014 r. jest św. Stanisław Kostka.
W mieście znajduje się wiele atrakcji turystycznych i zabytków:
Ratusz
To klasycystyczny budynek, usytuowany jest pośrodku rynku. Wzniesiony został pod koniec XVIII wieku, a następnie rozbudowany od strony zachodniej po 1920 roku. Dobudowana została parterowa murowana przybudówka na planie litery „U", dzięki której powstał wewnętrzny dziedziniec.
Budynek ratusza jest świadectwem historii miasta. W kolejnych okresach historii mieściły się w nim m.in. sąd, więzienie, posterunek żandarmerii, szynk, Urząd Stanu Cywilnego i Muzeum Historyczne.
Zespół kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Jest to budowla późnogotycka, z lat 1474-1485. Na przestrzeni wieków (od XV do XIX w.) ulegał przebudowom i remontom (m.in. w XVI w. dobudowano kaplicę południową). W XVII wieku kościół trzykrotnie niszczyły pożary. W latach 1877-78 przebudowano zakrystię i skarbiec, dobudowano kruchtę do kaplicy południowej, a wnętrze kościoła nakryto pozorną kolebką, w 1983 roku wymieniono więźbę dachową, zaś w 1984 dokonano wymiany drewnianej podłogi na posadzkę z płytek murowanych.
We wnętrzu kościoła warte uwagi są bogato złocony neorokokowy ołtarz główny, ołtarze boczne, ambona i chrzcielnica, które pochodzą z czasów rządów parafią ks. Stanisława Czaplińskiego (1877-1914).
W 1550 r. odbył się tu chrzest św. Stanisława Kostki, w tzw. Kaplicy Kostków pochowani zostali rodzice i bracia świętego.
Obok kościoła wznosi się murowana dzwonnica z XV w., podwyższona na przełomie XVI-XVII wieku, która jest rzadkim na Mazowszu przykładem murowanej dzwonnicy gotyckiej całkowicie wolnostojącej.
Zespół Klasztorny Bernardynek na ul. Piłsudskiego
Kościół wzniesiony w latach 1609–1616 i klasztor z tego samego okresu; wielokrotnie niszczony i odbudowywany, w obecnym wyglądzie bezstylowy. W latach 80. XX w. dobudowane zostało nowe skrzydło klasztorne.
Zespół Klasztorny Bernardynów na ul. Piłsudskiego
Kościół został wzniesiony dla zakonu Bernardynów, w latach 1585-1588 z inicjatywy Pawła Kostki, chorążego ciechanowskiego, kasztelana zakroczymskiego, brata św. Stanisława, który na budowę przeznaczył dobra rodzinne w Rostkowie.
W czasie potopu szwedzkiego kościół został splądrowany. W czasie I wojny światowej zarówno kościół jak i klasztor były wielokrotnie niszczone, a następnie odbudowane od 1916r. Ponownie uszkodzony w czasie ostatnich działań wojennych kiedy to Niemcy zamienili kościół na spichlerz, a budynki klasztorne na szpital i więzienie. Rozebrali oni też zabytkowe ogrodzenie z XVIII w. i kapliczkę-rotundę św. Wawrzyńca z 1615 r. Po wojnie obiekty były wielokrotnie remontowane.
Bernardyni byli obecni w Przasnyszu aż do kasaty zakonu w 1588r, prowadzili cieszącą się renomą szkołę męską, posiadali bogatą bibliotekę. Od 1923 zespół klasztorny jest w posiadaniu pasjonistów, sprowadzonych z Rzymu.
Ten wczesnobarokowy zabytek został wpisany na listę Kanonu Krajoznawczego Polski.
Przestrzenny Układ Komunikacyjny Mławskiej Kolei Dojazdowej na ul. Leszno
Kolej wąskotorowa została zbudowana w czasie I wojny światowej przez oddziały pruskie. Początkowo kolej łączyła Mławę z Przasnyszem, następnie była sukcesywnie rozbudowywana w stronę Makowa. W okresie międzywojennym zbudowano w Przasnyszu drugą stację i połączono ją z pierwotną linią torowiskiem biegnącym przez stalowy most na Węgierce. Ruch towarowy zawieszono w 1986 roku.
Do rejestru zabytków zostały wpisane drewniany budynek stacyjny z ok. 1925 roku oraz most stalowy na rzece Węgierce.
W okresie letnim uruchamiane są turystyczne przejazdy kolejowe. Przez wyremontowany most od niedawna biegnie ścieżka rowerowa łącząca ulice Makowską i Leszno.
Dom murowany, klasycystyczny na ul. 3 maja
Jest to jeden z najstarszych zachowanych budynków mieszkalnych w Przasnyszu, wzniesiony w 1807r. dla generała pruskiego Rouquette. W okresie międzywojennym mieściło się tu starostwo powiatowe, obecnie siedziba banku Pekao S.A. Obiekt był remontowany w latach 1933-1995 i 2006. Ten klasycystyczny budynek, o dość bogatym detalu architektonicznym, jest wyjątkowym tego typu obiektem na terenie miasta.
Zespół dawnej Szkoły Rolniczej na ul. Ruda
Dawna szkoła rolnicza, położona w parku krajobrazowym, pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Budynek jest przykładem architektury funkcjonalnej powstałej w okresie międzywojennym, a odwołującej się w swej formie do barokowej architektury pałacowej z charakterystycznym planem budynku opartym na literze „U" połączonym z ogrodem i założeniem parkowym. Obecnie Dom Opieki Społecznej.
Park miejski na ul. Św. St. Kostki/Zawodzie/3 maja
Park miejski założony został w I połowie XIX wieku. Od strony ulicy Zawodzie płynie rzeka Węgierka, na której znajduje się wyspa. Występują tu pomniki przyrody - 5 dębów liczących po około 300 lat.
Dom Pomocy Społecznej na ul. Świerczewo
Budynek z początku XX wieku jest świadectwem obecności w Przasnyszu Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a'Paulo i prowadzonej przez nie działalności. Modernizacja obiektu i jego rozbudowa zatarły jednak jego pierwotny charakter.
Dom Sportu na ul. 3 maja
Budynek został wzniesiony w latach 30-tych XX wieku. Przedstawia wartość artystyczną i naukową stanowiąc obiekt o wyjątkowym charakterze w krajobrazie miasta zarówno ze względu na pełnioną funkcję, determinującą jego duży gabaryt jak i nawiązanie do architektury neoklasycystycznej. Obecnie mieści się tu Dom Kultury.
Budynki zespołu koszarowego jednostki wojskowej (budynki nr 3, 5, 6, 7 i 10) na ul. Makowskiej
Budynki stanowią element powstałych na początku XX w. Koszar carskich, które przez dziesięciolecia stanowiły miejsce stacjonowania zaborczych wojsk. Po roku 1915 w miejsce Rosjan pojawili się w nich Niemcy, którzy 11.XI.1918 zostali wyparci przez żołnierzy z Polskiej Organizacji Wojskowej. W okresie II wojny światowej obiekty koszarowe znów zajęte były przez wojska niemieckie, by ostatecznie przejść w posiadanie Wojska Polskiego i pełnić rolę Szkoły Podchorążych Wojsk Radiolokacyjnych. Wszystkie budynki zespołu są jednorodne pod względem stylowym i architektonicznym stanowiąc przykład architektury eklektycznej z bogatym wykorzystaniem form neoklasycystycznych. Zastosowanie przy budowie czerwonej cegły oraz oszczędnej dekoracji architektonicznej sprawiają, iż budynki te są przykładem budownictwa typowego dla wojskowej architektury carskiej tamtego okresu.
Zdjęcia oraz materiał źródłowy ze strony Urzędu Miasta Przasnysz: www.przasnysz.um.gov.pl
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
