Razem jest łatwiej

Grupa integracyjna w Przanyszu.
(fot. A. Suchcicka)

- O moich zainteresowaniach zadecydowała reakcja mamy, której po dużych staraniach udało się umieścić swoje niepełnosprawne dziecko w przedszkolu - wspomina studenckie czasy Liliana Płoska, dyrektor przedszkola nr 2. - Po zostawieniu dziecka usiadła na schodach i zaczęła płakać, bo nie wiedziała co ze sobą zrobić, gdyż od lat nie miała czasu dla siebie.
Z inicjatywą utworzenia przedszkola integracyjnego w Przasnyszu przed laty wyszła Urszula Kornalewska, logopedka z poradni psychologiczno-pedagogicznej w Przasnyszu. - Od razu powiedziałam tak - podkreśla Liliana Płoska. - Te dzieci mają takie samo prawo żyć w normalnym środowisku, jak wszystkie inne.
Ale nim oddział powstał, niemal pięć lat trwały starania i zbieranie doświadczeń. We wrześniu nadzór pedagogiczny uległ namowom rodziców i uznał, że nauczycielki sobie poradzą.
Teraz trwają zabiegi o pozyskanie środków na budowę podjazdów i przystosowanie toalet. Potrzeba ok. 40 tys. zł.
W tym roku do oddziału specjalnej troski uczęszcza sześcioro dzieci niepełnosprawnych.
- Na ich buziach widać zawsze uśmiech, i co najważniejsze, zawsze do nas chętnie przychodzą - mówi dyrektorka przedszkola.
Uczestnictwo w zajęciach jest nieodpłatne, rodzice płacą jedynie za posiłki, koszt pełnego wyżywienia wynosi około 130 zł. Nie zdarzyło się też, by przyjęcia dziecka odmówiono. Wraz z oddziałem integracyjnym przedszkolnym uruchomiono w Zespole Szkół nr 1 pierwszą klasę integracyjną. Od przyszłego roku szkolnego działalność ta rozszerzy się o klasę drugą.
*
Integracja, jak twierdzą zwolennicy tego modelu oświaty i opieki nad dziećmi, jest przeciwieństwem segregacji, alternatywą dla rozdziału pedagogiki ogólnej od specjalnej i dzieci zdrowych od niepełnosprawnych. Chodzi o tworzenie środowisk, w których mogłyby wspólnie bawić się i uczyć dzieci o różnym poziomie rozwoju i różnym stopniu sprawności psychofizycznej.
Założeniem przedszkola integracyjnego jest stworzenie dzieciom możliwie jak najbardziej korzystnych warunków uczenia. Ale nie jest to włączenie pojedynczych dzieci niepełnosprawnych do grupy i zapewnienie im elementarnej życzliwości czy zmniejszenie wymagań. Jest to również realizowanie nowego systemu pedagogicznego, który ma doprowadzić do tego, że z jednej strony niepełnosprawnym łatwiej jest żyć wśród ludzi. Z drugiej zaś strony pełnosprawne dzieci już jako kilkulatki przyzwyczajają się do obecności ?sprawnych inaczej?.