Na osiedlu Stacja stanie obelisk upamiętniający ostrołęckich kolejarzy

Sprawa wydaje się tylko formalnością - rada miasta musi jedynie wyrazić zgodę na postawienie obelisku. Upamiętnienie to wzniesie ostrołęckie Stowarzyszenie Historii Ziemi Ostrołęckiej im. kpt. Aleksandra Bednarczyka "Adama".

Na kamiennym obelisku zawiśnie tablica z treścią: "Kolejarzom Węzła Ostrołęckiego - Więzionym, Poległym i Pomordowanym przez Niemców, Sowietów i Urząd Bezpieczeństwa PRL - w latach 1939 - 1956".

Obelisk stanie na Placu Dworcowym na osiedlu Stacja.

Poniżej publikujemy uzasadnienie uchwały w tej sprawie podpisane przez Jerzego Grabowskiego - ostrołęckiego radnego i kolejarza - jednego z inicjatorów uczczenia pamięci ostrołęckich kolejarzy (uzasadnienie publikujemy w oryginalnej pisowni):

Tragiczne losy Polski na przestrzeni dziejów nie ominęły żadnego miejsca w Ojczyźnie. Nasze miasta i wioski mają zapisaną niezwykłą historię, gdzie obok chwały i dumy obecne są cierpienie i dramat ich mieszkańców. Ostrołęka jest jednym z miast, które trwale zapisało się na kartach historii, a jej mieszkańcy składali najwyższą ofiarę za przywiązanie do Ojczyzny.
Najtragiczniejszym okresem w dziejach Polski był czas okupacji niemieckiej i sowieckiej, trwający od roku 1939 do roku 1956. To w tych latach panowało niewyobrażalne dla dzisiejszych pokoleń barbarzyństwo, a pozbawieni elementów człowieczeństwa najeźdźcy dokonywali największych zbrodni w dziejach ludzkości. Eksterminacja polskiego społeczeństwa nie ominęła też Ostrołęki, a w niej jednej z największych grup zawodowych jaką stanowili kolejarze.
Ostrołęcki węzeł kolejowy w okresie dwudziestolecia międzywojennego był bardzo ważnym elementem w życiu miasta ze względów społecznych, ekonomicznych i kulturalnych. Był jednym z największych pracodawców, ogniskiem wielu inicjatyw społecznych i patriotycznych, tu funkcjonował ośrodek kultury.
Już w pierwszych dniach września podczas nalotów niemieckich zginęli: maszynista Janowicz i kolejarz Głażewski, a wielu innych zostało rannych. Kolejarze walczyli również w jednostkach wojska Polskiego. Jednym z nich był Edward Latkowski, podporucznik rezerwy, Zawiadowca Odcinka Drogowego - zginął w Katyniu w kwietniu 1940 r. Wielu poszło do niewoli niemieckiej na cały okres okupacji, jak np. maszynista Władysław Rutkowski.
Kolejarze ostrołęccy byli też jednymi z pierwszych, którzy podjęli działalność konspiracyjną. Już pod koniec 1939r. utworzyli pierwsze komórki organizacji niepodległościowych - Komendę Obrońców Polski, Tajną Organizację Wojskową, Służbę Zwycięstwu Polski, które w następnych latach działały w ramach Armii Krajowej. Kolejarze prowadzili również działalność wywiadowczą i propagandową. Zdobywali broń, przewozili materiały konspiracyjne prowadzili akcje sabotażowe. Byli bardzo ważnym ogniwem działalności niepodległościowego podziemia na terenie powiatu ostrołęckiego.
Wielu z nich było więźniami Gestapo i UB, obozów koncentracyjnych i łagrów, z których nie wszyscy wrócili:
Pracownicy kolei Borowski oraz Kupis - zginęli w Oświęcimiu,
Banasiak Marian, Stanisław i Tadeusz - wywiezieni przez NKWD w 1944 r.,
Borkowski Władysław - dyżurny PKP Grabowo, żołnierz AK, więziony przez Gestapo,
Bralski Stanisław - wywieziony przez NKWD w 1944 r.,
Brzostek Władysław - rozstrzelany przez Niemców w Białymstoku,
Chmielewski Maksymilian - trafiony pociskiem artyleryjskim podczas wykonywania obowiązków służbowych w 1944 r., zmarł w wyniku odniesionych ran,
Czaplicki Władysław - zmarł w obozie w Stutthof, 2 lutego 1944 r.,
Czaplicki Zdzisław - młodociany więzień polityczny okresu PRL, skazany na karę śmierci zamienioną na dożywocie,
Dybowski Marian - wywieziony przez NKWD w 1944 r.,
Dziergowski Antoni - więzień Oświęcimia,
Grabowski Stanisław - więziony w latach 1945 - 1950,
Grzybowiński - żołnierz AK, kolejarz kolejki wąskotorowej, zginął w obozie koncentracyjnym, Jaworowski Eugeniusz - więziony przez Niemców w Toruniu i Królewcu,
Kukiełka Klemens - wywieziony przez NKWD do łagrów w 1945 r.,
Laskowski Aleksander - żołnierz AK, więzień Gestapo,
Laskowski Stanisław - więzień obozu Stutthof,
Lesiewicz Józef - więzień Oświęcimia,
Łuczak Jan - wywieziony przez NKWD w 1944 r.,
Łukasik Eugeniusz - więzień Oświęcimia,
Maliszewski Dionizy - młodociany więzień polityczny okresu PRL,
Mierzejewski Jan - zginął 4 września 1944 r.,
Mierzejewski Józef - zginął 3 października 1944 r. podczas ostrzału artyleryjskiego,
Nizielski Antoni - żołnierz AK, aresztowany przez UB,
Opęchowski Bolesław - wywieziony przez NKWD,
Przyborowski Wacław - żołnierz AK wywieziony w 1944 r. przez NKWD,
Szewczyk Stefan - ukrył 1939 r. sztandar kolejarzy, członek TOW i AK - zastrzelony 15 października 1943 r. przez funkcjonariuszy niemieckiej służby kolejowej Banschutz,
Skorupa Józef - wywieziony przez NKWD w 1944 r. do Ostaszkowa gdzie zmarł ,
Terlikowski Stanisław - w 1941 r. wywieziony z całą rodziną przez NKWD,
Wysocki Teofil - wywieziony przez NKWD w 1944 r.
Należy wspomnieć też choć kilku zasłużonych żołnierzy AK: Baranowski Wacław, Bednarczyk Paweł, Borkowski Władysław, Burgemejster Witold, Grzymała Marian, Kłos Wacław, Kossakowski Witold, Lemisiewicz Józef i Stanisława.
Ofiarami totalitaryzmów byli także członkowie rodzin kolejarzy, którzy byli często aresztowani, wywożeni do obozów i łagrów i rozstrzeliwani za działalność konspiracyjną ojców, mężów i braci.
Tym ludziom, którzy poświęcili swoje życie dla Ojczyzny należy się pamięć przyszłych pokoleń. Tablica, którą inicjatorzy uchwały chcą umieścić: "Kolejarzom Węzła Ostrołęckiego - Więzionym, Poległym i Pomordowanym przez Niemców, Sowietów i Urząd Bezpieczeństwa PRL - w latach 1939 - 1956" stanowić będzie hołd oddany tym którzy zginęli, zostali wywiezieni do łagrów i obozów, a także tym którzy te ciężkie czasy przeżyli, za ich postawę, ich cierpienie, ich niezłomność.