Kiedy najlepiej zbierać aronię? Po tym rozpoznasz, że jest dojrzała i gotowa do zerwania

Aronia ma wiele pozytywnych właściwości. Wśród tych najważniejszych można wymienić przeciwutleniacze, bioflawonoidy, witaminy A, E, C, K, z grupy B, mikro i makroelementy takie jak wapń, magnez, żelazo, fosfor, cynk. To całkiem sporo jak na tak niepozornie wyglądający owoc. Ze względu na swój charakterystyczny smak, rzadko jemy ją na surowo, częściej przetwarzamy na soki, syropy, dżemy, czy galaretki.

Dzięki działaniu antyoksydacyjnemu zapobiegają rozwojowi chorób serca, nowotworów oraz opóźniają procesy starzenia się organizmu. Wpływają również na elastyczność naczyń krwionośnych, których stwardnienie powoduje wiele chorób sercowo-naczyniowych. Dzięki temu chronią naczynia krwionośne i usprawniają krążenie krwi w mózgu i w kończynach oraz krążenie oczne i wieńcowe – czytamy na Stronie Zdrowia.

Zbiór aronii zaczyna się w połowie sierpnia i potrwa do początku września. Warto jednak trochę poczekać, bo im dłużej owoc zostanie na drzewku, tym słodszy będzie.

Kiedy lato dobiega powoli końca, liście krzewu aronii zmieniają kolor na żółty i pomarańczowy, to jeden ze znaków, że owoce są dojrzałe. To również sprawia, że krzew może upiększyć nasz ogród, kiedy jesienią liście mienią się kolorami. Jagody z zielonych stają się granatowe? Odczekajmy jeszcze co najmniej dwa tygodnie, dzięki czemu owoce będą mniej cierpkie.

Kolejnym sygnałem, że to zdecydowanie już czas na zbiór – kiedy owoce zaczynają się marszczyć. Raczej nie jemy ich na surowo (chociaż na surowo są jak najbardziej jadalne), więc ich wygląd nie ma większego znaczenia, za to smak będzie bardziej wyrazisty, więc i przetwory smaczniejsze.

Jeśli lato, tak jak w tym roku, jest wyjątkowo suche, należy obficie podlewać aronię, ponieważ przez niedobór wody owoce mogą być mniej soczyste, wszystko przez większą ilość garbników. Dojrzałe owoce aronii są niemal czarne, błyszczą się i są zebrane w „baldachogrona”. Wszystkie owoce powinny wyglądać podobnie.

Tak naprawdę na zbiór aronii nie jest za późno nawet, kiedy pojawią się pierwsze przymrozki, więc nie ma obawy, że zapomnimy i owoce pójdą na marne. Jagody nie opadną z krzaczka!

Aronię najlepiej jest zbierać w rękawiczkach, ponieważ silnie barwi dłonie. Jeśli jednak ubrudzimy ręce na fioletowo, nie tylko aronią, można je wyczyścić pocierając je rabarbarem lub sokiem z cytryny.

Dzięki wysokiej zawartości garbników aronia wytrzyma w lodówce nawet 2 tygodnie i się nie zepsuje.

Aronia jest bardzo łatwa w uprawie, więc warto rozważyć zasadzenie krzaczka (lub od razu kilku) we własnym ogrodzie. Najlepiej robić to późną jesienią, w październiku lub listopadzie. Istnieje ryzyko, że zasadzona wiosną się nie przyjmie ze względu na za wysokie temperatury.

Wybieramy stanowisko dobrze nasłonecznione, ale osłonięte od wiatru i wcześniej odpowiednio odchwaszczone. Najlepsza gleba to ta o pH 6,5 i ściółka z kory sosnowej.

Aronia płytko się korzeni, kopiemy dołek kilka centymetrów głębszy niż doniczka, w której kupiliśmy sadzonkę, następnie bardzo delikatnie krzaczek z tej doniczki wyjmujemy, aby nie uszkodzić korzeni. Umieszczamy w dołku, zasypujemy i ugniatamy. Jeśli sadzimy kilka krzaczków, powinniśmy zachować odstęp 1,5 metra pomiędzy nimi.

W gorące i suche lato wymaga obfitego podlewania. Pierwsze owoce powinny pojawić się już w następnym sezonie, ale najsmaczniejsze owoce pojawią się jednak dopiero po około 5 latach. Dobrze jest ją co roku przycinać, dzięki czemu krzew nie będzie się rozrastał. Zaletą aronii jest to, że nie gromadzi metali ciężkich, więc nie szkodzi im bliskość dróg.