50-lecie kapłaństwa księdza Mariana Niemyjskiego. Jubilat świętował w Kadzidle gdzie przez 14 lat był proboszczem. 16.08.2022. Zdjęcia

- W doroczny odpust św. Rocha gromadzimy się wokół ołtarza. Tak się składa, że dziś w dzień św. Rocha przeżywamy ważny jubileusz – 50-lecie kapłaństwa księdza prałata Mariana Niemyjskiego, długoletniego proboszcza i dziekana kadzidlańskiego. W tym radosnym dniu przypatrujemy się sylwetce naszego dostojnego jubilata. Jego kapłaństwo przypadało realizować w okresie wielkich przemian. Na ten okres życia przypadają wielkie przemiany społeczne, polityczne i gospodarcze w naszym kraju. Także wielkie zmiany w Kościele. Większość kapłaństwa księdza prałata przypada na długi pontyfikat Jana Pawła II, który zapoczątkował wielkie przemiany w kościele, a ksiądz Marian brał w nich czynny udział – mówił podczas nabożeństwa obecny proboszcz kadzidlańskiej parafii, ksiądz Ryszard Kłosiński.

Przypominając dokonania księdza Niemyjskiego.

- Z odzyskaniem wolności nadeszły czasy wielkich budów – świątyń, plebanii, domów parafialnych i innych dzieł prowadzonych przez Kościół. Ksiądz prałat przyczynił się do budowy świątyni w Łęgu Starościńskim, w Nowym Borku, wybudował świątynię parafialną w Małkini, duży wkład włożył w remont świątyni, plebanii i budynków parafialnych w Kadzidle. Był wieloletnim katechetą i gorliwym duszpasterzem – przypomniał ksiądz Kłosiński.

Po nabożeństwie do księdza Mariana Niemyjskiego ustawiła się długa kolejka osób z życzeniami i podziękowaniami.

Pierwsze podeszły dzieci w ludowych strojach, które wyrecytowały okolicznościowy wierszyk:

Cieszą się chłopcy i dziewczęta
w dniu wielkiego Twojego święta!
Dziś ksiądz prałat jest wśród nas
by wspominać piękny czas.
Pracy, znoju i budowy,
do której ksiądz prałat przez 50 lat był zawsze gotowy
remontował i budował,
czasu nigdy nie marnował

Nie mogło oczywiście wśród gratulujących i dziękujących księdzu Niemyjskiemu zabraknąć gospodarza gminy, wójta Dariusza Łukaszewskiego.

- Wspólnota jest wtedy prawdziwa, wtedy jest dojrzała, kiedy pamięta. Kiedy ma świadomość czyjejś drogi, kiedy ma świadomość czyichś śladów. Kiedy potrafi w dobrym momencie, w momencie jubileuszu upomnieć się o to pamiętanie. Przypomina mi się opowieść. Pewnego razu do świętego Franciszka, kiedy już żył w nimbie świętości, przyszedł jego współbrat i powiedział: „Jesteś taki wielki, my przy tobie nie do końca możemy sobie poradzić”. I wtedy święty Franciszek wystawił dwa naczynia. Jedno duże, gliniane; drugie maleńkie, naparstek. I napełnił je do krawędzi. I powiedział do współbrata: „To jest sens naszej drogi, naszego trudu, naszej pracy, naszej wspólnoty. Każdy z nas powinien dołożyć wszelkich starań, żeby jego naczynie było pełne. Nie ma większego znaczenia jak jest wielkie, ile w nim mieści się wody, ale niech będzie pełne”. – mówił wójt Dariusz Łukaszewski.

Kiedy myślę o księdzu Marianie, przypominam sobie okres, kiedy przyjechał tu do parafii, parafii, która potrzebowała gospodarza. Pamiętam każdy trud, każdy dzień, nie zawsze jasny. Każdy pośpiech. I przypominam tę przypowieść, bo dziś wiem, że tak potrafił ksiądz napełnić naczynie swojej posługi, że dzisiaj jesteśmy w tym kościele. W imieniu naszej wspólnoty bardzo dziękuję, z całego serca.

Kolejne życzenia i podziękowania ksiądz prałat przyjmował z uśmiechem i energią, która w żaden sposób nie zdradzała, że jest to jubileusz półwiecza kapłaństwa. Do momentu, kiedy nie zaśpiewała dla niego Apolonia Nowak. Oczy księdza Mariana zaszkliły się, kiedy po świątyni niósł się przejmujący głos jednej z najwybitniejszych kurpiowskich śpiewaczek.

A po chwili wzruszenie poczuło wielu osób, kiedy za wszystko co go spotkało w życiu i w Kadzidle, podziękował ksiądz Marian. Zaczynając od osobistej historii…

- Urodziłem się w 1946 roku, w marcu, a w listopadzie tegoż roku wróciła moja rodzina z Syberii. Dziadek, babcie, stryj, stryjna i dwie siostry i brat stryjeczni. I te rodzeństwo, jak mnie, sześciomiesięcznego dzieciaka zobaczyli, z radości podrzucali do góry. I tak nieszczęśliwie, spadłem głową na podłogę. Płacz, szybko do lekarza do Ciechanowca. A tam słynny wówczas lekarz, tak powiedział: „Dobrze, jak zacznie chodzić, ale on już do końca życia nie będzie mówił!”. Mój tata, mając 39 lat, w 1950 roku, umiera. A ja zacząłem płakać. Podszedłem do niego i, pierwsze moje słowa w życiu wypowiedziałem: „Tatusiu, nie umieraj!”. Ojciec to usłyszał, zapłakał i oddał Bogu ducha – mówił ksiądz Niemyjski.

- I może dlatego, zawsze jako kapłanowi nawet, trudno mi było przemawiać. Ja wolałem pracować. I dziś składam serdeczne dzięki Bogu za to, że pozwolił mi pracować w tej pięknej parafii. Jak pracowałem w Ostrołęce to tu na odpusty się przyjeżdżało, na rekolekcje. W końcu przyszło mi i tu pracować… Poświęciłem się tej pracy i zarazem ukochałem Was – mówił do swoich, byłych parafian. – Dziękuję, naprawdę Bóg zapłać! Księdzu dziekanowi, że zaprosił mnie na tę uroczystość. Że tu mogłem złożyć hołd Bogu za to, że w Kadzidle pracowałem prawie 14 lat.

W 2002 roku tu właśnie obchodziłem 40-lecie kapłaństwa. A dziś obchodzę 50-lecie. Dzisiaj idąc do kościoła, tam przy krzyżu, różaniec i koronkę odmówiłem w intencji parafii. Składam wam, kochani serdeczne, serdeczne podziękowania i dziękować nie przestanę. Do końca swojego życia będę chwalił Kadzidło!

Po nabożeństwie, odbyła się procesja wokół kościoła, a po niej święcenie zwierząt. Trzeba bowiem wspomnieć, że właśnie w odpust św. Rocha dawniej święcono zwierzęta gospodarskie. W Kadzidle podjęto próbę ożywienia tej tradycji. Czy się udało? Zobaczcie: