Do palacza idzie rak...

90% stwierdzonych zachorowań wiąże się z nałogiem palenia papierosów. Ryzyko wystąpienia raka płuca u nałogowych palaczy wzrasta 30-krotnie (30% w porównaniu z 1% dla niepalących). Osoby niepalące ale narażone na kontakt z dymem tytoniowym chorują 3-krotnie częściej ("palenie bierne" lub "palenie z drugiej ręki").

Czynniki genetyczne wpływają na podatność wobec szkodliwego działania nałogu palenia, a w efekcie na zwiększenie ryzyka rozwoju raka płuca.
Inne czynniki (tzw. karcinogeny) mogą zwiększać ryzyko zachorowania (np. azbest, promieniowanie, toksyczne związki chemiczne). Jednak liczba zachorowań spowodowanych przez karcinogeny jest mała w porównaniu z liczbą przypadków raka płuca wywołanego paleniem.

Objawy raka płuca mogą być różne i niestety często obserwuje się przebieg bezobjawowy. Jednym z najpowszechniejszych objawów jest kaszel, który towarzyszy wzrostowi guza i zamknięciu światła dróg oddechowych. U wieloletnich palaczy często pierwszym objawem jest zmiana charakteru kaszlu. Mogą także występować bóle klatki piersiowej, pleców lub ramienia, skrócenie oddechu, uczucie zmęczenia, nawracające zapalenia płuc albo oskrzeli, krwioplucie, chrypka czy obrzęk szyi i twarzy. W wyniku szerzenia się raka płuca na inne części ciała mogą ponadto występować objawy pozornie niezwiązane z płucami: bóle głowy, osłabienie, krwawienie, zakrzepy i inne.

Rak płuca to najbardziej śmiertelny spośród wszystkich nowotworów w Europie i na świecie, jest przyczyną 28% zgonów wśród mężczyzn i 10% wśród kobiet.

Śmiertelność powodowana rakiem płuca jest nadal bardzo duża, ze wskaźnikami przeżycia gorszymi niż dla innych częstych postaci raka. W Finlandii 12% pacjentów przeżywa obecnie 5 lat od momentu rozpoznania raka płuca w porównaniu do 4% przed 20 laty. Wskaźnik pięcioletniego przeżycia w raku płuca wynosi w Wielkiej Brytanii jedynie 5%, a w Polsce 3-5%.