Agato! Z rozpaczą myślę o tych pięciu tygodniach bez seksu!

Droga Agato!

Wiosna w tym roku zaczęła się dla mnie fatalnie, kiedy kilka dni temu słońce zaczęło mocniej przygrzewać, wyciągnęłam rower i...spadałam z niego tak niefortunnie, że złamałam rękę. Na kilka dobrych tygodni jestem teraz inwalidką i powoli oswajam się z tym stanem. Wszystkie przykrości związane z bólem i niepełnosprawnością, pogarsza fakt, że 3 miesiące temu, po bardzo długiej przerwie, zaczęłam się spotykać, z pewnym cudownym i pełnym ognia i namiętności mężczyzną.

I kiedy wszystko zaczęło się układać tak jak tego chciałam, kiedy wpadliśmy razem do łóżka i wydawało się, że nie wyjdziemy z niego do lata, przydarzyło mi się właśnie TO! Gips!

Nie mam pojęcia co z tym fantem zrobić, z jednej strony jestem obolała smutna i wściekła - wyglądam jak potwór, bo jedną ręką wielu rzeczy nie daję rady zrobić, z drugiej z rozpaczą myślę o tych pięciu tygodniach bez seksu! Widzę, że mój chłopak też jest zaskoczony i zdezorientowany tą sytuacją. Stara się być dla mnie miły, ale chyba nie wie za bardzo co ma ze mną robić, zwłaszcza, ze przyjmując go wczoraj przez większość czasu stałam z ręką do góry, jak statua wolności (zalecenie lekarza) i od czasu do czasu syczałam z bólu.

Czy w takich warunkach można w ogóle myśleć o seksie? Zwłaszcza z nowo poznanym facetem?

Aneta

Droga Czytelniczko!

W życiu, podobnie jak w bajkach i romantycznych komediach, na zakochanych, tudzież entuzjastycznie do konsumpcji owego zakochania nastawionych kochanków, czyhają nieraz przeszkody, których pokonanie może się stać nie tylko wyznacznikiem rzeczywistego zaangażowania w związek, ale też źródłem i inspiracją do niebanalnych pomysłów, a także sposobem na szybszy powrót do zdrowia. Jak bowiem wiadomo, organizm szczęśliwego, zakochanego człowieka, regeneruje się szybciej, a już na pewno z większą przyjemnością, niż ciało osoby smutnej i sfrustrowanej.

Oczywiście w przypadku uszkodzeń ciała, należy zachować jak najdalej idącą ostrożność, żeby kończyny nie nadwyrężyć, jednak kiedy tylko ustaną pierwsze i najbardziej dokuczliwe bóle, możecie wspólnie pomyśleć, jak spożytkować nadwyżki wolnego czasu.

A zacząć można na przykład od wspólnej kąpieli - tak aby partner mógł poczuć się pomocny i niezastąpiony, bo chociaż mężczyźni nieczęsto się do tego przyznają, wielu z nich lubi opiekować się swoimi kobietami. Poza tym wspólne ablucje, nie tylko zadziałają na wyobraźnie, ale też pomogą rozluźnić mięśnie i wprowadzić umysł w stan błogiego relaksu, a stąd już tylko krok, do zmysłowych pieszczot, w których żaden gips nie powinien być przeszkodą. Ars amandi jest bowiem nie tylko zapisem technicznych możliwości wykorzystania ludzkiego ciała, ale też sztuką nabierania zaufania do partnera. Pozdrawiam

Agata