Stwórzmy grupę wsparcia dla rodziców przedszkolaków

Czy nie powinniśmy rozmawiać o sytuacjach, które budzą u nas wątpliwości, ponieważ jest ich zdecydowanie mniej niż kiedyś? Otóż nie. Jako że dobro dzieci jest priorytetem, a często najmłodsze pociechy nie mają jeszcze na tyle wyrobionej świadomości, by opowiedzieć rodzicom co się wydarzyło w przedszkolu, powinniśmy reagować na każdą sytuację i eliminować te niepożądane.

Moim zdaniem brakuje w mieście grupy wsparcia, miejsca czy spotkań gdzie rodzice mogliby opowiedzieć o swoich negatywnych doświadczeniach. I niestety często kończy się tak, że dziecko zostaje po prostu przepisane do innego przedszkola. Co powoduje, że sprawa nie zostaje rozwiązana. Przykładem może być sytuacja, w której pani przedszkolanka zamyka za karę dzieci w łazience. Rodzic może zastanawiać się czy nie jest to przypadkiem wymysł dziecka i nie ma co nagłaśniać sprawy. Myślę, że w takiej sytuacji najlepiej byłoby porozmawiać z innymi rodzicami i ich dziećmi oraz paniami w przedszkolu i wspólnymi siłami ustalić, czy faktycznie taka patologia ma miejsce.

Powinniśmy też zastanowić się, czy wychowawczynie, które na zebraniu informują rodziców, że trzylatek ma sam jeść, załatwić się, ubrać się i rozebrać, bo one mu nie pomogą, chcą faktycznie dobrze. Mój synek ma prawie 3,5 roku i niestety trzeba mu pomóc się ubrać, bo inaczej prawy but będzie na lewej nodze, lewy na prawej, a czapka na oczach. Oprócz spraw, które dotyczą bezpośrednio dzieci, pozostają również inne, np. kwestie organizacyjne przedszkola.

Czy przedszkole, które na początku roku mobilizuje rodziców do zbiórki na wykładzinę, farby do odmalowania ścian, nie powinno złożyć wniosku o fundusz na materiały do Urzędu Miasta? Czy takie wyciąganie pieniędzy od rodziców jest jeszcze praktykowane? To tylko część spostrzeżeń zasłyszanych od rodziców przedszkolaków, dlatego zapraszam do dyskusji.

Łukasz Kulik - ostrołęcki radny, przedsiębiorca