Sabina Zambrzycka (1938-2003)

Pracowała w służbie zdrowia 42 lata, w tym na stanowiskach kierowniczych 38 lat. W ostatnich dniach swej choroby wspominała o latach tworzenia opieki stomatologicznej w rejonie Wojewódzkiego Szpitala w Ostrołęce, o trudzie szkolenia ogromnej rzeszy lekarzy stomatologów. Wspominając lata pracy powiedziała: "Tak bardzo byłam zajęta, że lata pracy przeminęły strasznie szybko".
Przyszła choroba, trudy leczenia, które znosiła z niezwykłą godnością. Poczuła się bezpiecznie w szpitalu. Żegnający Ją dyrektor szpitala z Ostrowi Maz. dr Władysław Krzyżanowski wspominał ostatnie słowa dr Zambrzyckiej, ciche bo podawano jej tlen, ale wyraźne o tym, że nie myślała, że tak wszyscy i w pogotowiu, i na izbie przyjęć, i w oddziale ją poznają, przyjmą z ogromną serdecznością, podadzą pomocną dłoń, że nie myślała, że praca pielęgniarki jest tak ciężka.
Mówiła, że pracując wiele lat na stanowiskach kierowniczych w służbie zdrowia przywykła do wydawania poleceń i dziękowała bez przerwy za pomoc.
Dyrektor szpitala w Ostrołęce dr Wojciech Miazga podczas ceremonii żałobnej w imieniu pracowników i dyrekcji szpitala w Ostrołęce pożegnał Zmarłą.
Sabina Zambrzycka była nauczycielem wielu pokoleń lekarzy stomatologów województwa ostrołęckiego, wspaniałym lekarzem oddanym każdemu pacjentowi, człowiekiem niezwykle prawego charakteru, doskonałym organizatorem i dobrym człowiekiem.
Doktor Zambrzycka swoją niezwykłą i piękną karierę zawodową rozpoczynała w Ostrowi Mazowieckiej, z której pochodziła i w której przepracowała piętnaście lat, najpierw jako lekarz w Powiatowej Przychodni Obwodowej, później jako jej kierownik. Ogromne zdolności organizatorskie jakie wykazywała w swojej pracy zawodowej zaowocowały powołaniem Jej na stanowisko zastępcy dyrektora ZOZ w Ostrowi Maz., które sprawowała trzy lata. Przez ten cały czas pracy administracyjnej doktor Zambrzycka pracowała czynnie w swoim ukochanym zawodzie jako lekarz stomatolog przy fotelu z pacjentem, zdobywając najpierw I stopień specjalizacji ze stomatologii a później II stopień specjalizacji z ortodoncji oraz specjalizacje z organizacji ochrony zdrowia.
W 1976 roku dr Zambrzycka rozpoczęła pracę w Ostrołęce jako zastępca dyrektora Wojewódzkiego Szpitala i jednocześnie jako kierownik Wojewódzkiej Przychodni Stomatologicznej. Całymi godzinami można by mówić o niewyobrażalnej pracy jaką wykonała w zakresie promocji zdrowia poprzez pracę u podstaw na zaniedbanej Kurpiowszczyznie. Ile trudu, czasu i ogromnego wysiłku poświęciła jej mieszkańcom potrafią powiedzieć tylko Ci którzy pracowali z Nią najbliżej.
Wyrazem uznania dla jej wiedzy był tytuł specjalisty wojewódzkiego ds. stomatologii w województwie ostrołęckim, który Pani dr Zambrzycka otrzymała w momencie powstania województwa i posiadała do 1998 roku, czyli przez 23 lata. Pod Jej kierunkiem stu kilkunastu lekarzy stomatologów zdobyło specjalizację I stopnia a kilkunastu osiągnęło tytuły specjalistów drugiego stopnia.
Dzięki ogromnej wiedzy i talentowi organizatorskiemu pani dr Zambrzycka została powołana na stanowisko zastępcy lekarza wojewódzkiego, gdzie pracowała przez 6 lat Pomimo ogromnej ilości obowiązków administracyjnych cały czas chciała być i była czynnym lekarzem stomatologiem a przede wszystkim lekarzem ortodontą.
Zawsze w przychodni przy ulicy Kościuszki w Ostrołęce przed gabinetem dr Zambrzyckiej stała długa kolejka małych pacjentów, oczekujących z matkami na wizytę u swojej Pani Doktor.
Od 1989 dr Zambrzycka całkowicie poświęciła się pracy z pacjentami, piastując funkcje kierownika Wojewódzkiej Przychodni Stomatologicznej aż do czasu reformy administracyjnej kraju, kiedy to przestało istnieć województwo ostrołęckie a dr Zambrzycka przeszła na emeryturę.
Posiadała wiele odznaczeń państwowych i społecznych, między innymi Złoty i Brązowy Krzyż Zasługi, złotą odznaką "Za zasługi dla woj. warszawskiego", odznaką "Zasłużonego dla woj. ostrołęckiego", odznakę "Za wzorową pracę w służbie zdrowia", Honorową Odznakę NFOZ, Honorową Oznakę PCK I, II, III stopnia, złotą odznakę "Zasłużona dla miasta Ostrołęki".
Kończąc wspomnienie o Zmarłej dr Miazga powiedział, że żegnamy dzisiaj wspaniałego lekarza, który swoją wiedzą, taktem i umiejętnością bycia człowiekiem zaskarbił sobie ogromną wdzięczność tysięcy pacjentów którzy mieli to wielkie szczęście w swojej chorobie, że trafili na fotel nieodżałowanej Pani Doktor.
Praca społeczna była wielką pasją dr Sabiny Zambrzyckiej. Od 1962 roku, w Ostrowi Mazowieckiej zaczęła współpracować z Polskim Czerwonym Krzyżem. Przez kilka lat była w zarządzie Powiatowym PCK w Ostrowi Maz. wiceprezesem zarządu.
Dyrektor Zarządu Regionalnego PCK w Ostrołęce Bożena Podbielska w pięknych słowach, mówiła o ogromnych zasługach Zmarłej. Dr Zambrzycka przez 19 lat (1978-1997) była prezesem Zarządu Wojewódzkiego PCK. Z Jej inicjatywy w 1993 roku utworzono Dom Pomocy Społecznej w Ostrołęce, w którym zamieszkało 31 pensjonariuszy. Dla nich miała często wolny czas. Cieszyła się tym, że potrzebujący opieki starsi ludzie mają dobre warunki do życia. Dbała o to by w Domu Pomocy była rodzinna atmosfera, życzliwość.
Za pracę w w PCK w 1994 roku jako jednej z nielicznych w Polsce przyznano godność Członka Honorowego PCK. Otrzymała także Medal na 70-lecie PCK, oraz najwyższe odznaczenie PCK - Kryształowe Serce. Uhonorowaniem pracy społecznej było przyznanie Jej Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.
Lekarz stomatolog Ewa Bar w ciepłych słowach pożegnała Zmarłą w imieniu ogromnej rzeszy lekarzy stomatologów, którzy szkolili się pod kierunkiem dr Zambrzyckiej. Łzy wzruszenia towarzyszyły tym wszystkim uczestnikom żałobnej ceremonii, którzy przez lata doświadczali zrozumienia, ciepła, dobroci i cierpliwości ze strony wspaniałego nauczyciela zawodu.
Uroczystości żałobne odbyły się 28 maja w kościele Zbawiciela Świata w Ostrołęce a przewodniczył im ks. kan. Jan Świerad. W wygłoszonej pięknej homilii podkreślał, że jest to dla nas wszystkich czas szczególnej refleksji nad naszym życiem. Są to chwile bolesne a jednak błogosławione zwłaszcza dla niektórych z nas, bo zwyczajnie na co dzień staramy się nie myśleć o śmierci, a życie tak sobie układamy, jakbyśmy nigdy nie mieli umierać.
A szkoda, bo śmierć nie zna tytułów, nie liczy orderów a uczy jak żyć. Mówiąc o Zmarłej podkreślał jej ogromne zasługi dla rodziny i dla społeczeństwa, wspomniał o ulubionym niebieskim kolorze i zacytował wiersz o ulubionym majowym kwiatku-niezapominajce, która była symbolem piękna dla Zmarłej.
Kondukt pogrzebowy za inną w kolorze - bo niebieską trumną był ogromny. Poza pogrążoną w smutku najbliższą rodziną, znajomymi, przyjaciółmi, kolegami z pracy i pacjentami w ostatniej drodze Zmarłej towarzyszyli przedstawiciele władz miejskich ze Strażą Miejską, pracownicy Domu Pomocy Społecznej i mieszkańcy Ostrołęki.