Ranigast, Ranic, Ranimax i inne leki na zgagę znikną z aptek? Europejska Agencja Leków reaguje

Europejska Agencja Leków ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi (CHMP) zaleciła zawieszenie zezwoleń na dopuszczenie do obrotu wszystkich leków z ranitydyną - informuje Radio Zet. Znane leki z ranitydyną wstrzymane w obrocie to m.in. Ranigast, Ranic, Ranimax.

Wiele leków z ranitydyną jest niedostępnych w krajach Unii Europejskiej - w tym także w Polsce - już od kilku miesięcy.

Decyzja o zawieszeniu zezwoleń na dopuszczenie do obrotu wszystkich leków z ranitydyną w Unii Europejskiej wynika z poziomu zanieczyszczenia N-nitrozodimetyloaminą (NDMA) - substancji, która jest klasyfikowana jako prawdopodobny czynnik rakotwórczy dla ludzi. Uznano ją za potencjalne zagrożenie.

NDMA jest powszechna zarówno w środowisku człowieka, jak i w produktach spożywczych - grillowanych, peklowanych, wędzonych oraz konserwowanych solami azotowymi. Mogą znajdować się w żywności, a także w kosmetykach, produktach farmaceutycznych, dymie tytoniowym, wodzie pitnej, powietrzu, wyrobach gumowych.

Wykryto jednak, że w kilku lekach z ranitydyną jej poziom był zdecydowanie powyżej poziomów uważanych za dopuszczalne. Z powodu wielu niejasności Europejska Agencja Leków zaleciła zapobiegawcze zawieszenie tych leków w sprzedaży w krajach Unii Europejskiej. N-nitrozoaminy mają domniemane działanie kancerogenne. NDMA wywołuje zwykle nowotwory jelita grubego, wątroby, płuc, trzustki, żołądka, nerek, pęcherza moczowego, przełyku i języka. W badaniach na zwierzętach wykazano, że NDMA powoduje bardzo ciężkie uszkodzenia wątroby, owrzodzenie, krwawienie z jelit oraz działa drażniąco na błony śluzowe i skórę.

Ranitydyna to lek blokujący połączenie się histaminy z receptorami histaminowymi H2, które znajdują się m.in. w żołądku. Ranitydyna zmniejsza podstawowe, ale też i poposiłkowe wydzielanie kwasu solnego. Zmniejszeniu ulega też wydzielanie w żołądku enzymu trawiącego białko - pepsyny.

Ranitydynę stosuje się w leczeniu czynnej chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (w tym owrzodzenia wywołanego przez przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych), zespołu Zollingera i Ellisona, refluksowego zapalenia przełyku, dolegliwości żołądkowych (zgaga, niestrawność) niezwiązanych z organiczną chorobą przewodu pokarmowego oraz w zapobieganiu nawrotom choroby wrzodowej, jak również w profilaktyce dostania się kwaśnej treści żołądkowej do dróg oddechowych podczas znieczulenia ogólnego.