W redakcji długo rozmawialiśmy (i nie bez emocji) o Pracowniczych Planach Kapitałowych. Nas (w Polska Press Grupie, która jest dużą firmą) PPK już objęły, wkrótce będą dotyczyć wszystkich zatrudnionych.
Generalnie chodzi o oszczędzanie na własną emeryturę. Takie składkowe oszczędzanie: część płacę ja, część mój pracodawca, część państwo. I po 60. roku życia część tego uskładanego przez lata kapitału sobie wypłacam (25 proc.), a pozostała część trafia do mnie w ratach (120 - o ile tego dożyję). Idea niegłupia, bo społeczeństwo nam się starzeje i jeśli tendencja będzie się utrzymywać, może nie być komu łożyć na moją emeryturę (i wielu ode mnie młodszych).
Propozycja składkowa też niby zachęcająca: ja - 2 procent wynagrodzenia brutto (mogę też więcej, poprzez określoną wpłatę dobrowolną), pracodawca - 1,5 proc. mojego wynagrodzenia (i też może więcej), zaś dopłata ze strony państwa to część najskromniejsza - 240 zł rocznie plus jednorazowa wpłata tzw. powitalna w wysokości 250 zł. Osoby w wieku od 18 do 55 lat zapisywane są do PPK automatycznie (mogą oczywiście zrezygnować).
I wszystko cacy, ale kołacze mi się wciąż po głowie takie oto pytanie: dlaczego mam podwójnie płacić na swoją emeryturę? Jedna składka już jest odciągana, prawda? Tak, wiem, to dla mojego dobra, bo parę groszy do - pewnie nędznej - emerytury kiedyś tam się przyda. A mimo to się waham. Powiem wam jeszcze, co skojarzyło się moim kolegom z PPK - OFE, które po prostu któregoś pięknego dnia „ulotniły się”, a też miały nam cudowne emerytury zagwarantować.
Do 6 listopada mam czas na podjęcie decyzji o ewentualnej rezygnacji z PPK. Mam więc nad czym dumać. Wy też będziecie mieli...
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
