Pożegnanie Marianny Prusińskiej ze szkołą

- Dzisiejsza data na długo pozostanie w mojej pamięci, podobnie jak 1 września 1968 roku, gdy podjęłam pracę w Wólce Grochowej, gdzie pracowała przez trzy lata - mówiła pani dyrektor, która od 1971 roku nieprzerwanie związana jest z SP w Długosiodle - najpierw jako nauczyciel, a od 1988 roku jako jej dyrektor.

Marianna Prusińska nie kryła, że o pracy nauczyciela marzyła od dzieciństwa.

- Dane mi było przez wiele lat pracować w wyjątkowym zawodzie, bo polega on na służbie drugiemu człowiekowi, młodemu człowiekowi. Starałam się łączyć pasję z miłością do tego, co robiłam. Będąc waszym nauczycielem, byłam jednocześnie waszym uczniem. Uczyłam się od was wiele - mówiła do swoich wychowanków.

Wiele miłych słów padło pod adresem współpracowników, byłych dyrektorów, u boku których się kształciła, przełożonych, koleżanek i kolegów z innych szkół, przedstawicieli urzędów i instytucji, z którymi przez lata współpracowała, a także rodziny.

- Odchodząc cieszę się, że będę miała więcej czasu dla siebie, dla rodziny, ale jest mi jednak trochę smutno. Dzwonki na lekcję nie będą mi już wyznaczać rytmu dnia. Nadal będę jednak traktować tę szkołę jako swoją wielką i bliska rodzinę - powiedziała Marianna Prusińska, przekazując placówkę swojej następczyni, Urszuli Kmoch.

Podziękowania za współpracę odchodząca dyrektor usłyszała od przełożonych i podwładnych.

- Dla nas jest pani i będzie nie tylko wspaniałym nauczycielem ale też wspaniałym człowiekiem, takim przez duże C - mówili przedstawiciele kadry pedagogicznej. - Trudno było mieć takiego dyrektora ale i szczęściem było mieć takiego dyrektora.

Nauczyciele na rekach wnieśli panią dyrektor na najwyższy stopień sportowego podium i udekorowali ją złotym medalem. Kwiatom u i życzeniom nie było końca. Uczniowie pożegnali panią dyrektor piosenką.