Mateusz Romanowski z Goworowa nabiera sił po drugim przeszczepie szpiku

Mateusz ma 12 lat. Pierwszy raz o Mateuszu pisaliśmy tu:

W sierpniu 2015 roku Mateusz zachorował na ostrą białaczkę szpikową. Trafił do szpitala w Warszawie gdzie został poddany chemioterapii. W styczniu tego roku, w Poznaniu, lekarze wykonali przeszczep szpiku kostnego, który dla Mateusza był jedyną szansą na wygranie walki z chorobą. Dokładnie siedem miesięcy po przeszczepie nastąpiła wznowa białaczki.

Lekarze zapowiedzieli, że Mateusza czeka kolejny przeszczep. Został wykonany 18 listopada we Wrocławiu. Wcześniej Mateusz przyjął dwie dawki Mylotargu - leku, na który przez kilka tygodni zbierane były pieniądze (koszt jednej ampułki to ok. 35 tysięcy złotych) w Goworowie, Ostrołęce, Warszawie, Londynie...

W ub. piątek rozmawialiśmy z mamą Mateusza, Jolantą. Opowiedziała nam o wydarzeniach z ostatnich tygodni, zapraszamy do lektury wtorkowego Tygodnika Ostrołęckiego.

- W 12. dobie po przeszczepie szpik zaczął "pracować" - powiedziała nam, pełna nadziei na wyzdrowienie syna.

Państwo Romanowscy chcą za naszym pośrednictwem podziękować wszystkim, którzy wspierają ich w walce z chorobą: finansowo i duchowo. A wielu jest wokół nich życzliwych ludzi.
Koledzy Mateusza ze szkoły (Zespół Szkół nr 1 w Goworowie) codziennie piszą do niego i wysyłają SMS-y, wywołując uśmiech na twarzy chłopca i pozwalając mu zapomnieć o cierpieniu. Szkolny wolontariat z panią Barbarą Grabowską i harcerze z panią Elżbietą Bieniecką zbierali pieniądze w parafiach w Wąsewie i Ostrowi Mazowieckiej, Goworowie. Wolontariusze przeprowadzili w szkole aukcję pluszaków i pieniądze przekazali na rzecz Mateusza. Pomagają dyrektor Jacek Dobrzyński, wicedyrektor Karolina Zacharek i wychowawca klasy Mateusza Małgorzata Dobkowska, nauczyciele tej szkoły.
- Wielki szacunek dla dorosłych - nauczycieli, rodziców - za przygotowanie dzieci: za przybliżenie istoty jego choroby, za uwrażliwienie, za wyjaśnienie, że nie zawsze Mateusz może odpisać i że to wcale nie znaczy, że ma focha - mówi wzruszona Jolanta Romanowska.
Lista życzliwych instytucji i osób jest bardzo długa. To: parafia w Goworowie (ksiądz proboszcz przeznaczył tacę z mszy i przekazał osobista darowiznę, odprawia też msze w intencji Mateusza), Urząd Gminy w Goworowie (na czele z panią wójt), Gminny Ośrodek Kultury, Sportu i Rekreacji w Goworowie (pomagali m.in. zorganizować koncert charytatywny dla Mateusza; To dla Mateusza, GOPS w Goworowie, Przedszkole Samorządowe w Goworowie na czele z dyrektor Wiesławą Wasilewską (pani Jolanta pracuje w tym przedszkolu, a pomagali i rodzice i nauczyciele), Zespół Szkół Powiatowych w Goworowie, Szkoła Podstawowa w Pasiekach i Kuninie, pani sołtys z Goworowa i sołtysi z gminy Goworowo, pani Karolina Florkowska-Dąbkowska (dzięki jej pomocy pielęgniarskiej była możliwa jedyna przepustka Mateusza do domu), doktor Słomski z żoną (przekazali pieniądze, pomagają, dopytują z troską) Na konto fundacji wpłynęły wpłaty m.in. od firm, sklepów z Ostrołęki, Goworowa i okolic z Zespołu Szkół Zawodowych nr 4 z Ostrołęki i parafii w Łysych. W Ostrołęce pieniądze zbierali mieszkańcy ulicy Nadziei. W Londynie zbiórkę przeprowadził Grzegorz Szydlik. Na FB w listopadzie odbyła się ogromna aukcja internetowa na rzecz Mateusza, na którą przedmioty i usługi przekazało mnóstwo ludzi. Dochód z tej akcji to ok. 20 tys. zł. O aukcji pisaliśmy m.in. tu Jolanta Romanowska dziękuje wszystkim darczyńcom i osobom, które licytowały, a także Sylwii Wilczewskiej, która poświęciła mnóstwo czasu na internetowe "ogarnięcie" tej aukcji. Moc ciepłych słów mama Mateusza kieruje pod adresem państwa Sadowskich, Zalewskich z Pokrzywnicy, Bielarczyków i Brejnaków z Goworowa, którzy przekazali pieniądze oraz przeprowadzili zbiórkę, m.in. w swoich rodzinach. Rodzina Gołębiewskich przekazała pieniądze, jak też pomaga w opiece nad młodszym synem państwa Romanowskich. Zbiórkę przeprowadził PKS z Ostrołęki, pani Emilia Rogalska, za pomoc Romanowscy dziękują też Justynie Sobiech oraz panu Emilowi Mucińskiemu – za ogromne wsparcie podczas tak trudnego leczenia.
– Lekarze z Warszawy interesują się losem Mateusza, piszą, telefonują. Podobnie rodzice pacjentów ze szpitala: mają swoje chore dzieci, a mimo to wspierają również nas. Mateuszowi zorganizowali niesamowite pożegnanie na oddziale onkologii: z muzyką i prezentem. Na wielu oddziałach szpitalnych ludzie tak się nie zżywają i chyba nie znają takiej wartości swojej obecności, bliskości, życzliwości. I wartości życia. Napisała też do mnie niedawno na FB pewna pani, która powiedziała, że brała udział w biegu i wygraną – 100 zł – chce podarować Mateuszowi. Zaskoczyła mnie tym gestem. Bardzo, bardzo serdecznie dziękuję przyjaciołom, znajomym, sąsiadom, mieszkańcom całego naszego regionu, tym wszystkim, którzy o nas myślą, którzy nas wspierają: i słowem, i pieniędzmi. Spotykam się z życzliwością, empatią. Nawet państwo nie wiedzą, jak to jest istotne: dla mnie, dla Mateusza, dla całej naszej rodziny. Państwo nam tę walkę o zdrowie Mateusza ułatwiają. Wasza obecność jest dla nas niezmiernie cenna – mówi Jolanta Romanowska. – Pieniądze są ważne, ale jeszcze ważniejsza jest świadomość, że ktoś się o nas martwi. Dostajemy od znajomych i nieznajomych esemesy: trzymamy za was kciuki, nie musisz odpisywać, wiemy, że będzie dobrze. Człowiek się wtedy podnosi.

Tę listę życzliwych będziemy jeszcze nie raz uzupełniać, bo wokół nas mnóstwo takich ludzi!