Co zarząd, to pomysł

O pogarszającej się sytuacji zakładu Waryński Ostrów i wreszcie o postawieniu go w stan upadłości pisaliśmy we wrześniu ubiegłego roku (TO nr 64/2002). Ówczesny zarząd macierzystej spółki Bumar-Waryński z Warszawy miał wtedy różne koncepcje na reanimowanie ostrowskiego zakładu i niedopuszczenie do ostatecznej likwidacji. Tymczasem minęło kilka miesięcy, warszawską spółką kieruje kolejny zarząd, a szeregi bezrobotnych zasilili kolejni zwolnieni pracownicy.

Sąd pozwolił produkować

Jak obecnie przedstawia się sytuacja Waryńskiego i czy jest jeszcze jakaś nadzieja dla jednego z największych niegdyś ostrowskich zakładów pracy, który był żywicielem znacznej części mieszkańców miasta.
Spalił na panewce ubiegłoroczny pomysł utworzenia spółki będącej filią macierzystego zakładu w Warszawie, która miała produkować urządzenia hydrauliczne i dzisiaj tym, co pozostało z dawnego Waryńskiego nadal zarządza syndyk. Nie oznacza to jednak, że zakład jest całkowicie martwy. Nadal produkuje, chociaż w bardzo ograniczonym zakresie i pracują tu jeszcze 63 osoby, zatrudnione na umowę na czas określony. Chociaż celem postępowania upadłościowego jest likwidacja firmy, to jednak zdaniem syndyka Janusza Mierzejewskiego, w tym przypadku utrzymanie produkcji jest w pełni uzasadnione. Głównie z uwagi na zaspokojenie roszczeń pracowników, którym ze środków zakładowych wypłacono należne odprawy i należności za zaległe urlopy.
- Poza tym nadal istnieje szansa, że na bazie zakładu Waryński Ostrów powstaną nowe podmioty gospodarcze Dlatego też zwróciłem się do sądu o wyrażenie zgody na dalszą produkcję i taką zgodę, do końca marca tego roku, otrzymałem. Daje to czas na finalizowanie ewentualnych koncepcji. Nie orientuję się jednak dokładnie co tu ma powstać - informuje Janusz Mierzejewski.

Dwie spółki z polskimi biznesmenami

Rąbka tajemnicy o planach wobec ostrowskiego zakładu uchylił Stanisław Szygendowski, szef Biura Rozwoju i Marketingu Bumar Waryński SA w Warszawie.
- Nasz majątek w Ostrowi (hale produkcyjne i 6 ha terenu) wart jest obecnie ok. 6 mln złotych. Nie chcemy go sprzedać w sposób bezpośredni, lecz wnieść aportem do spółek, które zamierzamy tam utworzyć wraz z dwoma przedsiębiorcami. Jednym z nich jest biznesmen z Koszalina, który w części zakładu chce uruchomić produkcję elementów do budowy domków kanadyjskich. Drugim potencjalnym partnerem do zagospodarowania reszty zakładu jest ostrowski przedsiębiorca Krzysztof Miękina. Na razie między przyszłymi wspólnikami trwają negocjacje i nie ma jeszcze uzgodnionej ostatecznej treści umowy. Zarząd Bumaru chciałby, aby gwarantowała ona między innymi, że terenu i budynków w Ostrowi nie będzie można sprzedać ani ustanowić nad nimi nowego zarządcy bez zgody zarządu. Jeśli negocjacje będą się przeciągały i zmusi nas sytuacja ekonomiczna, to będziemy musieli sprzedać nasz zakład w Ostrowi. Na razie nic takiego jednak nie grozi i myślimy o utworzeniu spółek, w których nie musimy mieć nawet większościowego pakietu - zapewnia Stanisław Szygendowski.
Przedsiębiorcy zainteresowani wejściem w spółkę z Bumarem na razie nie chcą się wypowiadać o szczegółach, gdyż negocjacje jeszcze się nie zakończyły. Dowiedzieliśmy się jednak, że nowa firma, która ewentualnie powstanie z udziałem Krzysztofa Miękiny, w początkowej fazie będzie produkowała dotychczasowy asortyment wyrobów.
- Naszym atutem może być masowa produkcja zakuć do węży hydraulicznych, którymi moglibyśmy, przy odpowiedniej promocji, zdominować kraj i wyjść na rynki zagraniczne. Innym znanym i poszukiwanym wyrobem Waryńskiego przed ogłoszeniem upadłości, były unikalne w skali europejskiej maszyny dla rolnictwa i leśnictwa Mikrus. Ich odbiorcami były głównie kraje skandynawskie, Czechy, Francja. Rynki zbytu byłyby zapewne nadal dla nich otwarte - uważa jeden z byłych pracowników firmy.

...a może Włosi

Ostatnio ostrowskim zakładem zainteresowali się również Włosi z zaprzyjaźnionego z Ostrowią miasta Brembatte di Sopra. Dwukrotnie odwiedziła go już delegacja włoskich przedsiębiorców zainteresowanych współpracą gospodarczą. Jednak i w tym wypadku informacje o rezultatach rozmów są bardzo lakoniczne i ogólnikowe. Dowiedzieliśmy się jedynie, że dotyczyły one współpracy w bardzo ograniczonym zakresie i że nie podjęto żadnych wiążących decyzji. Z wypowiedzi Włochów (TO nr 4/2003) wynika, że rozważają oni możliwość wybudowania nowego zakładu. Zrobili już rozeznanie co do cen gruntów, kosztów energii, a także wykwalifikowanej kadry pracowniczej. Ich zainteresowanie zakładem w Ostrowi wzięło się między innymi stąd, że w ubiegłym roku zmalał popyt na włoskie wyroby na rynkach niemieckich, które były ich głównymi odbiorcami. Dlatego też zwrócili uwagę na Polskę, gdzie chcieliby skorzystać z naszych rynków zbytu oraz doświadczeń, wnosząc jako swój udział nowoczesny park maszynowy.
W Bumarze słyszeli o włoskiej wizycie i jak mówi Stanisław Szygendowski, są tym projektem "entuzjastycznie zainteresowani" i oczekują na kontakt. Do tej pory jednak nikt nie zwrócił się do nich w sprawie Waryńskiego.
Ruch wokół Waryńskiego wzbudził nadzieje, że może wreszcie po latach powolnej agonii zakład ożyje i ludzie znajdą w nim pracę. Liczą na to jego byli pracownicy, władze miasta i rosnąca stale rzesza bezrobotnych. Gdyby powiódł sie zamiar utworzenia na jego bazie dwóch nowych firm, to w początkowym okresie znalazłoby w nich zatrudnienie łącznie ok. 100 osób. W dalszej perspektywie, po ich okrzepnięciu i wraz ze wzrostem asortymentu wyrobów, liczba ta mogłaby znacznie wzrosnąć, gdyż jak nam powiedziano, wszyscy udziałowcy przyszłych spółek są zainteresowani stworzeniem jak największej liczby miejsc pracy.