Cmentarz mariawicki w Długim Kącie (gmina Lelis). To coraz bardziej niszczejąca, zapomniana nekropolia. Zdjęcia

W Długim Kącie w gminie Lelis, tuż przy drodze Lelis-Kadzidło, w lesie znajdują się pozostałości cmentarza mariawickiego. Próchniejące drewniane krzyże, jeden metalowy krzyż opierający się upływowi czasu, coraz mniej wyraźne mogiły… Czas surowo obchodzi się z leśnym cmentarzem. To miejsce trudno byłoby znaleźć, gdyby nie nowy krzyż i skromna kamienna tablica głosząca:

Jezu ufam Tobie
Cmentarz Starokatolickiego
Kościoła Mariawitów
funkcjonujący w latach
1907-1945
Spoczywa tu ponad 100 wiernych
okolicznych wiosek

Mariawici w powiecie ostrołęckim pojawili się niemal jednocześnie w dwóch katolickich parafiach – w Jelonkach i Kadzidle. W Kadzidle nowe wyznanie dotarło za pośrednictwem rzymskokatolickiego wikariusza ks. Wacława Żebrowskiego. Po 1906 gdy rozpoczęły się prześladowania mariawitów, miejscowi wyznawcy odłączając się od rzymskokatolicyzmu, wznieśli własną świątynię parafialną. W początkach II RP parafia mariawicka w Kadzidle, z siedzibą w Długim Kącie liczyła 315 dusz. Ze względu na zanik wyznania, spowodowany powrotem miejscowej ludności do rzymskokatolicyzmu, 12 maja 1932 postanowiono kościół mariawicki przenieść z Długiego Kąta do Brzozówki, gdzie było wówczas najwięcej wiernych. W obliczu upadającej parafii, od września 1946 w budynku kościelnym ulokowano szkołę podstawową. Cmentarz w Długim Kącie jest dzisiaj jedyną pamiątką istniejących w okresie międzywojennym ośrodków mariawickich znajdujących się w Długim Kącie, Tatarach i Brzozówce (źródło: Wikipedia).

Zobaczcie jak dziś wygląda cmentarz mariawicki w Długim Kącie:

A tutaj przeczytacie opracowania o historii mariawityzmu na Kurpiach.

Opracowanie „Mariawici na Kurpiach” Michała Bogdańskiego na stronie Muzeum Kurpiowskiego w Wachu: TUTAJ

I opracowanie „Mankietnicy, kozłowici, heretycy... Mariawityzm na Kurpiach” Marii Weroniki Kmoch na jej blogu „Kurpianka w wielkim świecie”: TUTAJ